1 czerwiec 2021
Ze świata
Podczas gdy naukowcy na całym świecie zastanawiają się nad perspektywą globalnego ocieplenia i jego potencjalnym wpływem na klimat, okazuje się, że ilość lodu na zamarzniętym kontynencie Antarktydy wzrosła w ciągu ostatnich kilku lat.
Mimo że część szelfów lodowych Antarktydy rzeczywiście uległa zawaleniu i wycofała się w ciągu ostatnich kilku dekad, ogólna objętość szelfów lodowych na kontynencie mogła wzrosnąć, sugeruje nowe badanie autorstwa naukowców z University of Leeds opublikowane w czasopiśmie The Cryosphere.
Naukowcy wykorzystali dane satelitarne Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer do pomiaru "pozycji i powierzchni frontu cielenia się szelfu lodowego na 34 szelfach lodowych na Antarktydzie" w latach 2009-2019.
Po przeanalizowaniu tych danych naukowcy doszli do wniosku, że zmniejszenie szelfów lodowych w niektórych częściach Antarktydy zostało zrekompensowane wzrostem wielkości szelfów lodowych w innych obszarach kontynentu.
"Ogólnie rzecz biorąc, powierzchnia szelfu lodowego Antarktydy wzrosła o 5305 kilometrów kwadratowych od 2009 roku, przy czym 18 szelfów lodowych wycofało się, a 16 większych szelfów zwiększyło swoją powierzchnię" - stwierdzili autorzy badania. "Nasze obserwacje pokazują, że szelfy lodowe Antarktydy zyskały 661 Gt masy lodu w ciągu ostatniej dekady, podczas gdy podejście w stanie ustalonym oszacowałoby znaczną utratę lodu w tym samym okresie, co pokazuje znaczenie wykorzystania zmiennych w czasie obserwacji strumienia cielenia do pomiaru zmian".
Ice calving(Cielenie lodowe) to odrywanie kawałków lodu od krawędzi lodowca.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ice_calving
"Zmiana obszaru szelfu lodowego Antarktydy w latach 2009-2019"
Julia R. Andreasen, Anna E. Hogg, and Heather L. Selley
Abstrakt:
"Antarktyczne szelfy lodowe zapewniają wsparcie dla pokrywy lodowej, stabilizując przepływ lodu gruntowego i jego wpływ na globalny poziom mórz. W ciągu ostatnich 50 lat obserwacje satelitarne wykazały, że szelfy lodowe zapadają się, przerzedzają i cofają; istnieje jednak niewiele pomiarów zmian powierzchni szelfu lodowego w całej Antarktyce. W tym przypadku wykorzystujemy dane satelitarne MODIS (Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer) do pomiaru zmiany położenia i powierzchni frontu cielenia się szelfu lodowego na 34 szelfach lodowych na Antarktydzie w latach 2009-2019. W ciągu ostatniej dekady zmniejszenie powierzchni Półwyspu Antarktycznego (6693 km2) i Antarktydy Zachodniej (5563 km2) zostało zrównoważone przez wzrost powierzchni Antarktydy Wschodniej (3532 km2) oraz dużych szelfów lodowych Rossa i Ronne-Filchnera (14 028 km2). Największe cofanie się zaobserwowano na szelfie lodowym Larsen C, gdzie 5917 km2 lodu zostało utracone podczas pojedynczego wycielenia w 2017 r., a największy wzrost powierzchni zaobserwowano na szelfie lodowym Ronne na Antarktydzie Wschodniej, gdzie stopniowy postęp w ciągu ostatniej dekady (535 km2 r / r / 1) doprowadził do wzrostu powierzchni o 5889 km2 w latach 2009-2019. Ogólnie rzecz biorąc, powierzchnia szelfu lodowego Antarktydy wzrosła o 5305 km2 od 2009 r., przy czym 18 szelfów lodowych wycofało się, a powierzchnia 16 większych szelfów wzrosła. Nasze obserwacje pokazują, że szelfy lodowe Antarktydy zyskały 661 Gt masy lodu w ciągu ostatniej dekady, podczas gdy podejście w stanie ustalonym oszacowałoby znaczną utratę lodu w tym samym okresie, co pokazuje znaczenie wykorzystania zmiennych w czasie obserwacji strumienia cielenia do pomiaru zmian."
Wnioski:
"Badanie to wygenerowało kompleksowy zestaw danych dotyczących zmian powierzchni szelfu lodowego na 34 szelfach lodowych Antarktydy w ciągu ostatniej dekady. Ogólnie rzecz biorąc, szelfy lodowe na Półwyspie Antarktycznym i Antarktydzie Zachodniej straciły odpowiednio 6693 km2 i 5563 km2, podczas gdy szelfy lodowe Antarktydy Wschodniej zyskały 3532 km2 lodu, a duże szelfy lodowe Rossa, Ronne'a i Filchnera wzrosły o 14 028 km2 (łącznie). Ten zestaw danych jest zapisem zmian o wysokiej rozdzielczości przestrzennej w latach 2009-2019, który pokazuje regionalne różnice w zachowaniu cielenia się szelfów lodowych oraz dokumentuje częstotliwość i wielkość zdarzeń cielenia się szelfów lodowych na całym kontynencie w dekadalnych skalach czasowych. Obserwacje te będą przydatne w regionalnych badaniach zmian szelfu lodowego na Antarktydzie i mogą być wykorzystane jako zbiór danych wejściowych do badań modelowych lub jako zbiór danych walidacyjnych dla przyszłych badań, które opracują bardziej zautomatyzowane metody pomiaru zmian położenia frontu cielenia się szelfu lodowego. Przyszłe badania powinny wykorzystywać historyczne archiwa danych satelitarnych w celu rozszerzenia zapisu zmian powierzchni szelfu lodowego, co pozwoli nam ustalić, czy istnieje długoterminowa zmiana częstotliwości cielenia się szelfu lodowego na Antarktydzie. Musimy opracować i zastosować zautomatyzowane techniki, aby zwiększyć częstotliwość, z jaką można wykonywać pomiary frontów cielenia, szczególnie na mniejszych szelfach lodowych i lodowcach, co pozwoli na scharakteryzowanie i monitorowanie krótkoterminowych, sezonowych zachowań związanych z cieleniem."