C19 a narażenie na promieniowanie radiowe z komunikacji bezprzewodowej

Tło i cel:

Polityka zdrowia publicznego w zakresie choroby koronawirusowej (COVID-19) koncentrowała się na wirusie 2 (SARS-CoV-2) i jego wpływie na zdrowie człowieka, podczas gdy czynniki środowiskowe były w dużej mierze ignorowane. Biorąc pod uwagę triadę epidemiologiczną (czynnik-gospodarz-środowisko) mającą zastosowanie do wszystkich chorób, zbadaliśmy możliwy czynnik środowiskowy w pandemii COVID-19: promieniowanie o częstotliwości radiowej z systemów komunikacji bezprzewodowej, w tym mikrofale i fale milimetrowe. SARS-CoV-2, wirus, który wywołał pandemię COVID-19, pojawił się w Wuhan, w Chinach, wkrótce po wdrożeniu ogólnomiejskiego (piątej generacji [5G] promieniowania komunikacji bezprzewodowej [WCR - wireless communications radiation]) i szybko rozprzestrzenił się na całym świecie, początkowo wykazując statystyczną korelację z międzynarodowymi społecznościami z niedawno ustanowionymi sieciami 5G. W tym badaniu przeanalizowaliśmy recenzowaną literaturę naukową na temat szkodliwych efektów biologicznych WCR i zidentyfikowaliśmy kilka mechanizmów, dzięki którym WCR mógł przyczynić się do pandemii COVID-19 jako toksyczny kofaktor środowiskowy.

Przekraczając granice między dyscyplinami biofizyki i patofizjologii, przedstawiamy dowody na to, że WCR może:

(1) powodować zmiany morfologiczne w erytrocytach, w tym tworzenie echinocytów i wałeczków ułożonych w stos krwinek czerwonych (rouleaux formation), które mogą przyczyniać się do hiperkoagulacji;

(2) upośledzać mikrokrążenie i zmniejszać poziom erytrocytów i hemoglobiny nasilając niedotlenienie;

(3) wzmacniać dysfunkcję układu odpornościowego, w tym immunosupresję, autoimmunologię i hiperinflammację;

(4) zwiększać komórkowy stres oksydacyjny i produkcję wolnych rodników, co prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych i uszkodzenia narządów;

(5) zwiększać wewnątrzkomórkowe stężenie jonów wapnia Ca2+ które oprócz promowania szlaków prozapalnych jest niezbędny do wnikania, replikacji i uwalniania wirusów; oraz

(6) pogarszać arytmię serca i zaburzenia pracy serca.

Znaczenie dla pacjentów:

Krótko mówiąc, WCR - promieniowanie komunikacji bezprzewodowej stało się wszechobecnym stresorem środowiskowym, który, jak sugerujemy, mógł przyczynić się do niekorzystnych wyników zdrowotnych u pacjentów zakażonych SARS-CoV-2 i zwiększyć nasilenie pandemii COVID-19. Dlatego zalecamy, aby wszyscy ludzie, a zwłaszcza ci, którzy cierpią z powodu infekcji SARS-CoV-2, ograniczyli swoje narażenie na WCR tak bardzo, jak to tylko możliwe, dopóki dalsze badania nie wyjaśnią lepiej ogólnoustrojowych skutków zdrowotnych związanych z przewlekłym narażeniem na WCR.

Dyskusja:

Epidemiolodzy, w tym eksperci CDC, biorą pod uwagę wiele czynników przyczynowych przy ocenie zjadliwości czynnika i zrozumieniu jego zdolności do rozprzestrzeniania się i wywoływania chorób. Co najważniejsze, zmienne te obejmują kofaktory środowiskowe i stan zdrowia gospodarza. Dowody z piśmiennictwa streszczone tutaj sugerują możliwy związek pomiędzy kilkoma niekorzystnymi skutkami zdrowotnymi narażenia na WCR i przebiegiem klinicznym COVID-19, w którym WCR mógł pogorszyć pandemię COVID-19 poprzez osłabienie gospodarza i zaostrzenie choroby COVID-19. Jednak żadna z omawianych tu obserwacji nie dowodzi tego powiązania. W szczególności, dowody nie potwierdzają związku przyczynowego. Ewidentnie COVID-19 występuje też w regionach o słabej komunikacji bezprzewodowej. Co więcej, względna zachorowalność spowodowana ekspozycją na WCR w COVID-19 jest nieznana.

Zdajemy sobie sprawę, że wiele czynników wpłynęło na przebieg pandemii. Zanim wprowadzono ograniczenia, wzorce podróżowania ułatwiały rozsiewanie wirusa, powodując wczesne szybkie rozprzestrzenianie się na świecie. Gęstość zaludnienia, wyższy średni wiek populacji i czynniki socjoekonomiczne z pewnością wpłynęły na wczesne rozprzestrzenianie się wirusa. Zanieczyszczenie powietrza, zwłaszcza mikrocząsteczkami pyłu zawieszonego PM2.5), prawdopodobnie zwiększyło objawy u pacjentów z chorobą płuc COVID-19 [129].

Postulujemy, że WCR mógł przyczynić się do wczesnego rozprzestrzeniania się i ciężkości przebiegu COVID-19. Gdy czynnik zadomowi się w społeczności, jego zjadliwość wzrasta [130]. Założenie to można odnieść do pandemii COVID-19. Przypuszczamy, że "ogniska zapalne" choroby, które początkowo rozprzestrzeniły się na całym świecie, w niektórych obszarach były związane z wdrożeniem 5G i być może zostały rozsiane przez podróże lotnicze. Jednak gdy choroba zadomowiła się w tych społecznościach, była w stanie łatwiej rozprzestrzeniać się do sąsiednich regionów, gdzie populacje były mniej narażone na WCR. Jak można było się spodziewać druga i trzecia fala pandemii rozprzestrzeniła się szeroko w społecznościach z i bez WCR.

Pandemia COVID-19 dała nam możliwość dalszego zagłębienia się w potencjalne negatywne skutki narażenia na WCR dla zdrowia ludzkiego. Narażenie ludzi na WCR znacznie wzrosło w 2020 roku jako "efekt uboczny" pandemii. Pozostanie w domu, mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się COVID-19, nieumyślnie spowodowało większe narażenie społeczeństwa na WCR, ponieważ ludzie prowadzili więcej działań związanych z biznesem i szkołą za pośrednictwem komunikacji bezprzewodowej. Telemedycyna stworzyła kolejne źródło narażenia na WCR. Nawet pacjenci szpitalni, w szczególności pacjenci oddziałów intensywnej terapii, doświadczyli zwiększonego narażenia na WCR, ponieważ nowe urządzenia monitorujące wykorzystywały systemy komunikacji bezprzewodowej, które mogą nasilać zaburzenia zdrowotne. Potencjalnie cenną informacją byłoby zmierzenie gęstości mocy WCR otoczenia w domu i środowisku pracy przy porównywaniu ciężkości choroby w populacjach pacjentów z podobnymi czynnikami ryzyka.

Kwestia związku przyczynowego może zostać zbadana w przyszłych badaniach. Na przykład, badanie kliniczne mogłoby być przeprowadzone w populacjach pacjentów COVID-19 z podobnymi czynnikami ryzyka, aby zmierzyć dzienną dawkę WCR u pacjentów COVID-19 i poszukać korelacji z ciężkością choroby i progresją w czasie. Ponieważ częstotliwości nośne urządzeń bezprzewodowych i modulacje mogą się różnić, a gęstości mocy WCR ulegają ciągłym zmianom w danym miejscu, badania te wymagałyby od pacjentów noszenia osobistych dozymetrów mikrofalowych (plakietek monitorujących). Ponadto, kontrolowane badania laboratoryjne mogłyby być prowadzone na zwierzętach, na przykład na humanizowanych myszach zakażonych SARS-CoV-2, w których grupy zwierząt narażonych na minimalne WCR (grupa kontrolna), jak również na średnie i wysokie gęstości mocy WCR mogłyby być porównywane pod względem nasilenia i progresji choroby.

Główną zaletą tego dokumentu jest to, że dowody opierają się na obszernej literaturze naukowej opisanej przez wielu naukowców na całym świecie i na przestrzeni kilku dekad - dowody doświadczalne niekorzystnych skutków biologicznych ekspozycji na WCR na poziomach nietermicznych dla ludzi, zwierząt i komórek. Raport Bioinitiative [42], zaktualizowany w 2020 roku, podsumowuje setki recenzowanych prac naukowych dokumentujących dowody na nietermiczne skutki narażenia ≤1 mW/cm2. Mimo to, w niektórych badaniach laboratoryjnych dotyczących niekorzystnego wpływu WCR na zdrowie stosowano czasami gęstości mocy przekraczające 1mW/cm2. W niniejszej pracy prawie wszystkie badania, które poddaliśmy przeglądowi, obejmowały dane eksperymentalne przy gęstościach mocy ≤1 mW/cm2.

Potencjalną krytyką tej pracy jest fakt, że niekorzystne efekty biologiczne wynikające z ekspozycji nietermicznych nie są jeszcze powszechnie akceptowane w nauce. Co więcej, nie są one jeszcze brane pod uwagę przy ustalaniu polityki zdrowia publicznego w wielu narodach. Dziesiątki lat temu Rosjanie i mieszkańcy Europy Wschodniej zgromadzili znaczne dane dotyczące nietermicznych efektów biologicznych, a następnie ustalili wytyczne dotyczące niższych limitów ekspozycji na promieniowanie o częstotliwości radiowej niż w USA i Kanadzie, czyli poniżej poziomów, przy których obserwuje się efekty nietermiczne. Wytyczne Federalnej Komisji Łączności (FCC, jednostka rządowa USA) i ICNIRP opierają się jednak na limitach termicznych opartych na przestarzałych danych sprzed kilkudziesięciu lat, co pozwala na narażenie społeczeństwa na znacznie wyższe gęstości mocy promieniowania o częstotliwości radiowej. Jeśli chodzi o 5G, branża telekomunikacyjna twierdzi, że jest ona bezpieczna, ponieważ jest zgodna z aktualnymi wytycznymi FCC i ICNIRP dotyczącymi narażenia na promieniowanie o częstotliwości radiowej. Wytyczne te zostały ustanowione w 1996 roku [131], są przestarzałe i nie stanowią norm bezpieczeństwa. Nie istnieją zatem powszechnie akceptowane normy bezpieczeństwa w zakresie narażenia na promieniowanie w komunikacji bezprzewodowej. Ostatnio organy międzynarodowe, takie jak Grupa Robocza EMF Europejskiej Akademii Medycyny Środowiskowej, zaproponowały znacznie niższe wytyczne, biorąc pod uwagę nietermiczne efekty biologiczne wynikające z narażenia na WCR z wielu źródeł [132].

Inną słabością tego dokumentu jest to, że niektóre z bioefektów z ekspozycji WCR są niespójnie zgłaszane w literaturze. Powtórzone badania często nie są prawdziwymi replikami. Małe różnice w metodzie, w tym niezgłoszone szczegóły, takie jak wcześniejsza historia narażenia organizmów, niejednolite narażenie ciała i inne zmienne mogą prowadzić do niezamierzonej niespójności. Ponadto, co nie jest zaskakujące, badania sponsorowane przez przemysł wykazują zwykle mniej niekorzystnych skutków biologicznych niż badania prowadzone przez niezależnych badaczy, co sugeruje stronniczość przemysłu [133]. Niektóre badania eksperymentalne, które nie są sponsorowane przez przemysł, również nie wykazały żadnych dowodów na szkodliwe skutki narażenia na WCR. Warto jednak zauważyć, że badania wykorzystujące rzeczywiste ekspozycje na WCR z komercyjnie dostępnych urządzeń wykazały dużą zgodność w ujawnianiu niekorzystnych skutków [134].

Efekty biologiczne WCR zależą od konkretnych wartości parametrów fali, w tym częstotliwości, gęstości mocy, polaryzacji, czasu ekspozycji, charakterystyki modulacji, a także skumulowanej historii ekspozycji i poziomów tła pól elektromagnetycznych, elektrycznych i magnetycznych. W badaniach laboratoryjnych obserwowane efekty biologiczne zależą również od parametrów genetycznych i parametrów fizjologicznych, takich jak stężenie tlenu [135]. Odtwarzalność efektów biologicznych ekspozycji na WCR była niekiedy trudna ze względu na brak możliwości raportowania i/lub kontroli wszystkich tych parametrów. Podobnie jak w przypadku promieniowania jonizującego, bioefekty narażenia na WCR można podzielić na deterministyczne, czyli zależne od dawki, oraz stochastyczne, pozornie losowe. Co ważne, bioefekty WCR mogą również obejmować "okna odpowiedzi" o określonych parametrach, w których pola o bardzo niskim poziomie mogą mieć nieproporcjonalnie szkodliwe skutki [136]. Ta nieliniowość bioefektów WCR może skutkować dwufazowymi reakcjami, takimi jak supresja immunologiczna w jednym zakresie parametrów i hiperaktywacja immunologiczna w innym zakresie parametrów, co prowadzi do zmian, które mogą wydawać się niespójne.

Zbierając raporty i analizując istniejące dane do tego artykułu, szukaliśmy wyników dostarczających dowodów na poparcie proponowanego związku między bioefektami ekspozycji na WCR i COVID-19. Nie podjęliśmy próby oceny dowodów. Literatura dotycząca narażenia na promieniowanie o częstotliwości radiowej jest obszerna i obecnie zawiera ponad 30 000 raportów badawczych pochodzących z kilkudziesięciu lat wstecz. Niespójności w nomenklaturze, raportowaniu szczegółów i katalogowaniu słów kluczowych utrudniają poruszanie się po tej ogromnej literaturze.

Kolejnym mankamentem tego opracowania jest to, że nie mamy dostępu do danych eksperymentalnych dotyczących ekspozycji na 5G. W rzeczywistości niewiele wiadomo na temat ekspozycji populacji na WCR w świecie rzeczywistym, co obejmuje ekspozycję na infrastrukturę WCR i mnogość urządzeń emitujących WCR. W związku z tym trudno jest dokładnie określić średnią gęstość mocy w danej lokalizacji, która różni się znacznie w zależności od czasu, konkretnej lokalizacji, przedziału czasowego uśredniania, częstotliwości i schematu modulacji. W przypadku konkretnej gminy zależy to od gęstości anten, używanych protokołów sieciowych, jak na przykład 2G, 3G, 4G, 5G, Wi-Fi, WiMAX (Worldwide Interoperability for Microwave Access), DECT (Digitally Enhanced Cordless Telecommunications) i RADAR (Radio Detection and Ranging). Istnieje również WCR z wszechobecnych nadajników fal radiowych, w tym anten, stacji bazowych, inteligentnych liczników, telefonów komórkowych, routerów, satelitów i innych obecnie używanych urządzeń bezprzewodowych. Wszystkie te sygnały nakładają się na siebie, tworząc całkowitą średnią gęstość mocy w danej lokalizacji, która zazwyczaj ulega znacznym wahaniom w czasie. Nie zgłoszono żadnych badań eksperymentalnych dotyczących negatywnych skutków zdrowotnych lub kwestii bezpieczeństwa związanych z 5G, a branża nie planuje ich obecnie, choć jest to bardzo potrzebne.

Wreszcie, z WCR nieodłącznie wiąże się złożoność, która sprawia, że bardzo trudno jest w pełni scharakteryzować sygnały bezprzewodowe w świecie rzeczywistym, które mogą być związane z niekorzystnymi skutkami biologicznymi. Sygnały komunikacji cyfrowej w świecie rzeczywistym, nawet z pojedynczych urządzeń bezprzewodowych, mają bardzo zmienne sygnały: zmienna gęstość mocy, częstotliwość, modulacja, faza i inne parametry zmieniające się stale i nieprzewidywalnie w każdej chwili, jak związane z krótkimi, szybkimi pulsacjami stosowanymi w cyfrowej komunikacji bezprzewodowej [137].

Przykładowo, podczas korzystania z telefonu komórkowego w trakcie typowej rozmowy telefonicznej, intensywność emitowanego promieniowania zmienia się znacząco w każdej chwili, m.in. w zależności od odbioru sygnału, liczby abonentów współdzielących pasmo częstotliwości, lokalizacji w obrębie infrastruktury bezprzewodowej, obecności obiektów i powierzchni metalowych, trybu "mówienia" i "niemówienia". Takie wahania mogą sięgać 100% średniego natężenia sygnału. Częstotliwość radiowa nośnika stale zmienia się pomiędzy różnymi wartościami w ramach dostępnego pasma częstotliwości. Im większa ilość informacji (tekst, mowa, Internet, wideo itp.), tym bardziej złożone stają się sygnały komunikacyjne. Dlatego nie możemy dokładnie oszacować wartości tych parametrów sygnału, w tym składowych ELF, ani przewidzieć ich zmienności w czasie. Dlatego też badania bioefektów WCR w laboratorium mogą być jedynie reprezentatywne dla ekspozycji w świecie rzeczywistym [137].

Niniejsza praca wskazuje na potrzebę dalszych badań nad ekspozycją na nietermiczną WCR i jej potencjalną rolą w COVID-19. Ponadto, niektóre z bioefektów ekspozycji na WCR, które tutaj omawiamy - stres oksydacyjny, zapalenie i zaburzenia układu odpornościowego - są wspólne dla wielu chorób przewlekłych, w tym chorób autoimmunologicznych i cukrzycy. Tak więc, stawiamy hipotezę, że narażenie na WCR może być również potencjalnym czynnikiem przyczyniającym się do wielu chorób przewlekłych.

Kiedy sposób działania stwarza zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, należy podjąć środki ostrożności, nawet jeśli wyraźne związki przyczynowe nie są jeszcze w pełni ustalone. Dlatego w odniesieniu do bezprzewodowej sieci 5G musimy stosować zasadę ostrożności [138]. Autorzy wzywają decydentów do wprowadzenia natychmiastowego ogólnoświatowego moratorium na infrastrukturę bezprzewodową 5G do czasu zapewnienia jej bezpieczeństwa.

Przed dalszym wdrożeniem bezprzewodowej sieci 5G należy zająć się kilkoma nierozwiązanymi kwestiami bezpieczeństwa. Pojawiły się pytania dotyczące 60 GHz, kluczowej częstotliwości 5G planowanej do szerokiego wykorzystania, która jest częstotliwością rezonansową cząsteczki tlenu [139]. Możliwe jest, że z absorpcji tlenu przez 60 GHz mogą wyniknąć niekorzystne efekty biologiczne. Ponadto, woda wykazuje szeroką absorpcję w obszarze spektralnym GHz wraz z pikami rezonansowymi, na przykład silną absorpcję przy 2,45 GHz, która jest używana w routerach Wi-Fi 4G. Podnosi to kwestie bezpieczeństwa związane z narażeniem biosfery na działanie GHz, ponieważ organizmy składają się w większości z wody, a odnotowano zmiany w strukturze wody spowodowane absorpcją GHz, które wpływają na organizmy [140]. Bioefekty wynikające z długotrwałego narażenia całego ciała na działanie WCR muszą być zbadane w badaniach na zwierzętach i ludziach, a także należy rozważyć wytyczne dotyczące długotrwałego narażenia. Niezależni naukowcy w szczególności powinni prowadzić wspólne badania w celu określenia skutków biologicznych narażenia w świecie rzeczywistym na częstotliwości WCR z modulacją cyfrową z wielu urządzeń komunikacji bezprzewodowej. Badania mogłyby również obejmować narażenie w warunkach rzeczywistych na wiele toksyn (chemicznych i biologicznych) [141], ponieważ wiele toksyn może prowadzić do efektów synergicznych. Potrzebne są również oceny oddziaływania na środowisko. Po zrozumieniu długoterminowych skutków biologicznych bezprzewodowej sieci 5G będziemy mogli ustalić jasne normy bezpieczeństwa dotyczące limitów narażenia społeczeństwa i zaprojektować odpowiednią strategię bezpiecznego wdrożenia.

Wnioski:

Patobiologia COVID-19 i narażenia na WCR w znacznym stopniu pokrywa się. Przedstawione tutaj dowody wskazują, że mechanizmy zaangażowane w kliniczną progresję COVID-19 mogą być również generowane, zgodnie z danymi eksperymentalnymi, przez ekspozycję na WCR. W związku z tym sugerujemy związek między niekorzystnymi bioefektami ekspozycji na WCR z urządzeń bezprzewodowych i COVID-19.

Konkretnie, przedstawione tutaj dowody wspierają założenie, że WCR, a w szczególności 5G, która obejmuje zagęszczanie 4G, mogła nasilić pandemię COVID-19 poprzez osłabienie odporności gospodarza i zwiększenie zjadliwości SARS-CoV-2 poprzez:

(1) powodowanie zmiany morfologicznych w erytrocytach, w tym tworzenie echinocytów i wałeczków krwinek czerwonych(rouleaux formation), które mogą przyczyniać się do hiperkoagulacji;

(2) upośledzenie mikrokrążenia i zmniejszanie poziom erytrocytów i hemoglobiny nasilając niedotlenienie;

(3) wzmacnianiue dysfunkcji układu odpornościowego, w tym immunosupresję, autoimmunologię i hiperinflammację;

(4) zwiększenie komórkowygo stres oksydacyjnego i produkcji wolnych rodników, co prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych i uszkodzenia narządów;

(5) zwiększanie wewnątrzkomórkowego stężenia jonów wapnia Ca2+ które oprócz promowania szlaków prozapalnych jest niezbędne do wnikania, replikacji i uwalniania wirusów; oraz

(6) pogarszanie arytmi serca i zaburzenia pracy serca.

Narażenie na WCR jest szeroko rozpowszechnionym, ale często zaniedbywanym stresorem środowiskowym, który może wywoływać szeroki zakres niekorzystnych skutków biologicznych. Przez dziesięciolecia niezależni naukowcy prowadzący badania na całym świecie podkreślali zagrożenia dla zdrowia i skumulowane szkody spowodowane przez WCR [42,45]. Przedstawione tutaj dowody są zgodne z dużą ilością uznanych badań. Pracownicy służby zdrowia i decydenci polityczni powinni uznać WCR za potencjalnie toksyczny stresor środowiskowy. Metody zmniejszania narażenia na WCR powinny być dostępne dla wszystkich pacjentów i całej populacji.

źródło:

https://www.jctres.com/en/07.202105.007/