Zmiany klimatu nie podpaliły świata

Okazuje się, że procent globu, który płonie każdego roku, spada od 2001 roku.

Jednym z najczęstszych tropów w naszej coraz bardziej alarmistycznej debacie klimatycznej jest to, że globalne ocieplenie podpaliło świat. Ale tak się nie stało. Przez ponad dwie dekady satelity rejestrowały pożary na całej powierzchni planety. Dane są jednoznaczne: Od początku XXI wieku, kiedy to 3% światowej ziemi stanęło w płomieniach, powierzchnia spalana rocznie wykazuje tendencję spadkową.

W 2022 r., ostatnim roku, za który dostępne są kompletne dane, świat osiągnął nowy rekordowo niski poziom 2,2% spalonej powierzchni. Jednak trudno będzie znaleźć to zgłoszone gdziekolwiek.

Zamiast tego media zachowują się tak, jakby świat płonął. Pod koniec 2021 r. New York Times zatrudnił ponad 40 pracowników do projektu o nazwie "Pocztówki z płonącego świata", na czele z fotorealistyczną animacją płonącego świata. Jego wyraźnym celem było przekonanie czytelników o bezpośredniości kryzysu klimatycznego poprzez serię historii o zniszczeniach związanych ze zmianami klimatu na całym świecie, w tym o pożarach w Australii w latach 2019-20.

Tego lata skupiono się na pożarach w Kanadzie, z których dym pokrył dużą część północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych. Zarówno premier Kanady, jak i Biały Dom obwinili zmiany klimatu.

Jednak najnowszy raport panelu klimatycznego Organizacji Narodów Zjednoczonych nie przypisuje obszaru spalonego na całym świecie przez pożary zmianom klimatycznym. Zamiast tego niejasno sugeruje, że warunki pogodowe sprzyjające pożarom stają się coraz bardziej powszechne w niektórych miejscach. Mimo to raport stwierdza, że zmiana tych warunków pogodowych nie będzie wykrywalna powyżej naturalnego szumu nawet do końca wieku.

Administracja Bidena i Times mogą namalować przekonujący obraz ognistej apokalipsy klimatycznej, ponieważ wybiórczo koncentrują się na tych częściach świata, które płoną, a nie na znacznie większym obszarze, na którym pożary są mniej powszechne.

Weźmy kanadyjskie pożary tego lata. Chociaż nie ma pełnych danych za 2023 r., globalne śledzenie do 29 lipca przez Global Wildfire Information System pokazuje, że w obu Amerykach spłonęło więcej ziemi niż zwykle. Jednak w pozostałej części świata odnotowano niższe spalanie - w Afryce, a zwłaszcza w Europie. Globalnie GWIS pokazuje, że spalony obszar jest nieco poniżej średniej w latach 2012-2022, czyli w okresie, w którym już odnotowano jedne z najniższych wskaźników spalonego obszaru.

Gęsty dym z kanadyjskich pożarów, który spowił Nowy Jork i inne miasta, był poważny, ale to tylko część historii. Według najnowszych badań przeprowadzonych przez naukowców z Uniwersytetu Stanforda i Uniwersytetu Sztokholmskiego, na całym świecie mniejsza liczba płonących akrów doprowadziła do ogólnie niższego poziomu dymu, co obecnie prawdopodobnie zapobiega prawie 100 000 zgonów niemowląt rocznie.

Podobnie, podczas gdy australijskie pożary w latach 2019-20 zyskały nagłówki w mediach, takie jak "Apokalipsa teraz" i "Australia płonie", dane satelitarne pokazują, że była to wybiórcza narracja. Spalanie było niezwykłe w dwóch stanach, ale wyjątkowo małe w pozostałej części kraju. Od początku XXI wieku, kiedy to 8% Australii stanęło w ogniu, obszar kraju płonący każdego roku zmniejszał się. W latach 2019-2020 pożary spaliły 4% australijskiej ziemi, a w tym roku spalony obszar będzie prawdopodobnie jeszcze mniejszy.

Nie powstrzymało to mediów przed wybieraniem wiśni. Posłużyły się one badaniem przeprowadzonym przez World Wildlife Fund, które wykazało, że pożary w latach 2019-2020 miały wpływ na trzy miliardy zwierząt - co oznacza między innymi, że pozbawiły je siedlisk lub pożywienia, naraziły na stres cieplny, zabiły lub zraniły. Badanie to dotyczyło jednak głównie dwóch stanów o największym spaleniu, a nie reszty Australii. W skali kraju pożary prawdopodobnie zabiły lub zraniły sześć miliardów zwierząt w latach 2019-2020. To blisko rekordowo niskiego poziomu; na początku XXI wieku pożary szkodziły lub zabijały 13 miliardów zwierząt rocznie.

Twierdzenie, jak niedawno powiedział klimatolog Michael Mann, że polityka klimatyczna jest "jedynym sposobem" na ograniczenie pożarów, jest żenująco błędne. Planowe wypalanie, lepsze zagospodarowanie przestrzenne i lepsze zarządzanie gruntami są znacznie szybszymi, skuteczniejszymi i tańszymi rozwiązaniami dla pożarów niż polityka klimatyczna. Modelowanie Agencji Ochrony Środowiska wykazało, że nawet przy drastycznej redukcji emisji minie od 50 do 80 lat, zanim zobaczymy niewielki wpływ na obszar spalony w USA.

W przypadku amerykańskich pożarów większość problemu stanowi złe zarządzanie gruntami. Stulecie tłumienia pożarów pozostawiło więcej paliwa dla silniejszych pożarów. Mimo to, w ubiegłym roku pożary w USA spaliły mniej niż jedną piątą średniego spalania w latach 30. i prawdopodobnie tylko jedną dziesiątą tego, co zapaliło się na początku XX wieku.

Czytając nagłówki o pożarach, należy pamiętać o innych taktykach straszenia klimatem, które okazały się niewypałami. Niedźwiedzie polarne były kiedyś symbolem działań na rzecz klimatu, a obecnie szacuje się, że ich populacja jest większa niż kiedykolwiek w ciągu ostatniego półwiecza. Mówiono nam, że zmiany klimatu spowodują więcej huraganów, jednak dane satelitarne pokazują, że liczba huraganów na całym świecie od 1980 r. wykazuje tendencję nieznacznie spadkową.

zobacz też:

Stronniczy "weryfikatorzy faktów" rozpowszechniają dezinformację na temat zmian klimatycznych

Globalne ocieplenie to prawdziwe wyzwanie. W ciągu następnego stulecia związane z nim koszty będą równoważne jednej lub dwóm recesjom. Zdroworozsądkową reakcją byłoby uznanie, że zarówno zmiany klimatu, jak i polityka ograniczania emisji dwutlenku węgla wiążą się z kosztami, a następnie wynegocjowanie równowagi, która na pierwszym miejscu stawia najskuteczniejsze środki.

Sondaże wielokrotnie pokazują, że większość wyborców nie chce wspierać bardzo kosztownych polityk klimatycznych proponowanych przez aktywistów i zielonych polityków. Przegrzane nagłówki o klimatycznym Armagedonie są próbą przestraszenia nas, abyśmy i tak je poparli, kosztem rozsądnej dyskusji i debaty.

autor:

Bjorn Lomborg

źródło:

https://www.wsj.com/articles/climate-change-hasnt-set-the-world-on-fire-global-warming-burn-record-low-713ad3a6

Bjorn Lomborg jest prezesem Copenhagen Consensus, wizytującym pracownikiem Hoover Institution na Uniwersytecie Stanforda oraz autorem książki "False Alarm: How Climate Change Panic Costs Us Trillions, Hurts the Poor, and Fails to Fix the Planet"